Edward Czarnecki, który przyszedł na świat w roku 1774 w Szczucinie, był znaczącą postacią w historii polskiego kościoła. Jako duchowny rzymskokatolicki, Czarnecki poświęcił swoje życie służbie religijnej oraz społecznej, a jego działalność miała istotny wpływ na lokalną społeczność.
W ciągu swojej kariery pełnił szereg ważnych funkcji. Był m.in. pijarem, co oznacza, że należał do zakonu, który stawiał sobie za cel edukację oraz propagowanie postaw moralnych. Czarnecki wyróżniał się jednak również działalnością w sferze administracji kościelnej. Pełnił rolę kanonika zarówno w płockiej, jak i warszawskiej diecezji, co podkreśla jego znaczenie w strukturach kościelnych.
W latach 1829-1831 działał jako wikariusz kapitulny archidiecezji warszawskiej. Jego kadencja na tym stanowisku zbiegła się z istotnymi wydarzeniami w dziejach Polski, co pokazuje, jak ważną rolę odegrał w tamtych czasach. Dodatkowo, w 1829 roku Czarnecki został kustoszem warszawskiej kapituły katedralnej, gdzie nadzorował wiele spraw związanych z administracją kościelną.
W 1830 roku Edward Czarnecki angażował się także w działalność rządową, pełniąc funkcję referenta sekcji duchowieństwa rzymskokatolickiego w ramach Rady Ogólnej Komisji Rządowej Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. To utworzenie miało na celu regulację spraw wyznaniowych w dobie przemian społecznych.
Edward Czarnecki zmarł 5 marca 1831 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie bogate dziedzictwo, które miało znaczenie zarówno dla Kościoła, jak i dla rozwoju życia społecznego w tym okresie.
Życiorys
Edward Czarnecki urodził się w Szczucinie w rodzinie Katarzyny z Danowskich oraz Marcina Czarneckich. Był osobą, która współorganizowała szkolnictwo w Księstwie Warszawskim, co miało istotny wpływ na rozwój edukacji w tym regionie.
W latach 1809–1815 pełnił rolę rektora kolegium zakonnego w Warszawie. Od 1809 roku był członkiem Towarzystwa Warszawskiego Przyjaciół Nauk, a rok później dołączył do Towarzystwa do Ksiąg Elementarnych, co ukazuje jego zaangażowanie w rozwój nauki i edukacji.
W 1816 roku Czarnecki uzyskał tytuł kanonika płockiego, a w 1820 roku został kanonikiem warszawskim. W 1826 roku objął stanowisko kustosza kapituły metropolitalnej archidiecezji warszawskiej, co stanowiło potwierdzenie jego wpływu w sferze duchownej. 28 września 1826 roku otrzymał tytuł doktora teologii na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Od 17 grudnia 1829 roku aż do 5 marca 1831 roku sprawował funkcję wikariusza kapitulnego archidiecezji warszawskiej. Prócz tego był także członkiem kapituły Rycerze Gwiazdy z loży wolnomularskiej Bracia Zjednoczeni, a w 1813 roku kandydował na urząd Wielkiego Wschodu Narodowego Polski.
Czarnecki zmarł wieczorem 5 marca 1831 roku w swoim mieszkaniu przy Kanonii w Warszawie. Jego życie i działalność pozostawiły trwały ślad w historii w kraju.
Przypisy
- G. Kalwarczyk, Przewodnik po parafiach i kościołach Archidiecezji warszawskiej. Tom 2. Parafie warszawskie, Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna "Adam", 2015, s. 32.
- MichałM. Czajka MichałM., MarcinM. Kamler MarcinM., WitoldW. Sienkiewicz WitoldW., Leksykon Historii Polski, Warszawa: Wydawnictwo Wiedza Powszechna, 1995, s. 116.
- Ludwik Hass, Sekta farmazonii warszawskiej, Warszawa 1980, s. 440.
- Stanisław Małachowski-Łempicki, Wykaz polskich lóż wolnomularskich oraz ich członków w latach 1738–1821, [w:] „Archiwum Komisji Historycznej”, t. XIV, Kraków 1930, s. 188.
- Obraz polityczny i statystyczny Królestwa Polskiego iaki był w roku 1830 przed dniem 29 listopada, Warszawa 1830, s. 27.
- Nowy Kalendarzyk Polityczny na Rok 1830, Warszawa 1829, s. 130.
- a b c Akta stanu cywilnego parafii rzymskokatolickiej św. Jana Chrzciciela w Warszawie 1831. Akt nr 147 sporządzony 07.03.1831 r. [dostęp 23.09.2016 r.]
- KarolK. Lewicki KarolK., Wykaz promowanych na Wydziale Teologicznym Uniw. Jagiell. w latach 1796–1939, „Nasza Przeszłość : studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce”, 7, s. 313.
Pozostali ludzie:
Bronisław Rakowski | Tadeusz Popiel | Joanna Mazur | Irena Pfeiffer | Włodzimierz Lechowicz | Stanisław Lewicki (pedagog)Oceń: Edward Czarnecki